James Woodforde (Ansford, 27 juni 1740 – Weston Longville, 1803) was een Engels geestelijke in de Anglicaanse Kerk die bekend is geworden als dagboekschrijver. Zijn dagboek omvat een periode van bijna 45 jaar, van 1758 tot 1802.
James Woodforde was de tweede zoon van Samuel Woodforde, de dominee van Ansford (Somerset), en diens vrouw Jane Collins. Van de zes kinderen was hij de enige die een public school bezocht, het Winchester College, en de Universiteit van Oxford.
Hij volgde in zijn vaders voetsporen en werd eveneens geestelijke, aanvankelijk 10 jaar lang als hulppredikant van zijn vader. Toen de laatste in 1771 overleed, slaagde James er niet in hem op te volgen en keerde hij terug naar Oxford. In 1773 kreeg hij Norfolk als profijtelijke standplaats toegewezen en in 1776 vestigde hij zich daar als dominee in het dorp Weston Longville, in de buurt van Norwich. Hij leidde er een comfortabel en rustig bestaan als vrijgezel, bijgestaan door zijn nicht Nancy, die het huishouden bestierde, en enkele bedienden.